دوران جوانی - چارلی چاپلین

والدین چاپلین هر دو هنرمندانی در سالن بزرگ لندن بودند و هر دو بازیگر و آوازه خوان, اما پیش از آنکه چاپلین سه ساله شود از هم جدا شدند. چارلی آواز خواندن را از مادرش می‌آموزد. پدرش یک الکلی می‌شود و کمتر با چارلی ارتباط دارد. بعدها مادر چاپلین دچار بیماری روانی می‌شود و در یک آسایشگاه در حوالی لندن بستری می‌شود. مستخدمهٔ پدر , چارلی را به همراه برادرش به مدرسه می‌فرستد و پدر زمانی که چارلی ۱۲ ساله بود , می‌میرد. بیماری مادر چاپلین از آنجایی آغاز می‌شود که در یکی از اجراهای زنده تئاتر در لندن که برای سربازان اجرا می‌شد , یکی از اجسامی که سربازان مست به روی صحنه پرتاب می‌کردند به سر مادر برخورد می‌کند و مادر چاپلین خون آلود به پشت صحنه می‌رود و اشک می‌ریزد. چاپلین پنج ساله به روی صحنه می‌رود و تماشاچیان عصبانی را با خواندن آهنگی سرگرم و آرام می‌کند. با بستری شدن مادر , چارلی و برادرش رابطهٔ عمیق تری پیدا کردند و هر دو با استعداد بالایی که داشتند در همین سالن قدیمی که پدر و مادرشان در آن کار می‌کردند , مشغول به کار شدند. سالهای پس از مرگ مادر و فقر و استیصال برادران چاپلین تاثیر زیادی بر فضای فیلمهای چاپلین در سالهای بعد می‌گذارد. در سال ۱۹۲۸ مادر می‌میرد. زمانی که ۷ سال از انتقال وی توسط پسرانش به هالیوود می‌گذرد. بعدها چارلی از وجود برادری ناتنی از سمت مادر آگاه می‌شود به نام ویلر دریدن که بعدها این برادر به مابقی برادران در هالیوود و استودیو چاپلین می‌پیوندد.